ΧΡΟΝΙΟΣ ΠΟΝΟΣ-Ιδιαιτερότητες και θεραπεία.
Ο χρόνιος πόνος είναι ένα από τα προεξάρχοντα ζητήματα υγείας στον γηριατρικό και όχι μόνο πληθυσμό. Δυστυχώς ο χρόνιος μη καρκινικός πόνος δεν είναι επαρκώς κατανοητός από τον ιατρικό κόσμο καθώς δεν ανταποκρίνεται συνήθως σε ένα φάρμακο.
Ο διεθνώς αποδεκτός ορισμός του χρόνιου πόνου συνοψίζεται στα εξής:
- Ο πόνος είναι μια προσωπική , εξατομικευμένη εμπειρία που επηρεάζεται σε άλλοτε άλλο βαθμό από βιολογικούς, ψυχολογικούς και κοινωνικούς παράγοντες.
- Ο πόνος και το αλγεινό νευρικό ερέθισμα είναι διαφορετικές οντότητες .Ο πόνος δεν μπορεί να αποδοθεί αποκλειστικά και μόνο στην δραστηριότητα του αισθητικού νευρώνα.
- Ο άνθρωπος “διδάσκεται “τον πόνο μέσω των εμπειριών της ζωής του.
- Όταν ένας άνθρωπός αναφέρει ότι πονάει αυτό οφείλει να είναι σεβαστό ανεξαρτήτως απτών αποδείξεων
- Παρόλο που ο πόνος είναι μέρος ενός προστατευτικού μηχανισμού στην φυσιολογία, ο χρόνιος πόνος έχει αρνητική επίδραση στην κοινωνική ζωή και στην ψυχική υγεία του ασθενούς
- Τα λόγια είναι μία μόνο από τους παραμέτρους έκφρασης του πόνου. Ένας άνθρωπος που βρίσκεται σε μια τέτοια κατάσταση και δεν μπορεί να επικοινωνήσει λεκτικά δεν σημαίνει απαραίτητα ότι δεν πονάει
- Ο πόνος είναι ένα ψύχοκοινωνικοβιολογικό φαινόμενο που δεν περιορίζεται απαραίτητα στην δραστηριότητα των κυττάρων του νευρικού συστήματος που μεταφέρουν το αλγεινό ερέθισμα. Επίσης στοιχεία της “βλάβης” στον οργανισμό που δίνουν τέτοιο πόνο δεν είναι απαραίτητα αντιληπτά με την μέχρι τώρα τεχνολογία μας. Επομένως ο άνθρωπος που διαμαρτύρεται για πόνο δεν πρέπει να αντιμετωπίζεται ως “τρελός” αν οι εξετάσεις που υποβάλλεται δεν δίνουν κάποιο συγκεκριμένο αίτιο
Οι ασθενείς με χρόνιο πόνο έχουν σωματική και ψυχική συνιστώσα και έτσι οφείλει ο θεράπων να προσεγγίσει το θέμα τους. Πρόκειται κυρίως για χρόνια “βασανισμένους” ασθενείς που έχουν εξαντλήσει σωματικά και ψυχικά αποθέματα σε κάτι που τους επηρεάζει κάθε δραστηριότητά τους και άπτεται άμεσα στην υποβάθμιση της ποιότητας ζωής τους.
Ο χρόνιος πόνος “διαστρεβλώνει ‘ την αντίληψη του ασθενούς για την γενικότερη υγεία του και εμποδίζει την καθημερινή δραστηριότητα Το αποτέλεσμα είναι ένας άνθρωπος που αποσύρεται και απομονώνεται από την οικογένεια και το φιλικό περιβάλλον διότι δεν μπορεί να ακολουθήσει ένα φυσιολογικό μοντέλο ζωής όπως όλοι οι υπόλοιποι. Κάτι τέτοιο προφανώς αυξάνει και την επίπτωση της κατάθλιψης.
Στο πεδίο της εργασίας αποτελεί έναν από τους αδιαμφισβήτητους παράγοντες μειωμένης παραγωγικότητας και απώλειας εργατοωρών , αύξησης αναρρωτικών αδειών, επιβάρυνσης του συστήματος υγείας.
Ο στόχος της θεραπείας αυτού του είδους πόνου είναι η βελτίωση της λειτουργικότητας με τεχνικές και μεθόδους που μειώνουν την ένταση και την συχνότητα των συμπτωμάτων και επαναφέρουν ένα καλό επίπεδο ποιότητας στην ζωή τους.
Τρέχουσες θεραπευτικές επιλογές.
Ο χρόνιος πόνος συχνά δεν ανταποκρίνεται με μόνη της φαρμακευτική αγωγή. Η φυσιοθεραπεία σε συνδυασμό με τεχνικές ενδυνάμωσης, γνωσιακής ψυχοθεραπείας, ενχύσεων, χειρουργείων ή εναλλακτικών θεραπειών.
Η φαρμακευτική αγωγή περιλαμβάνει μη οπιοειδή αναλγητικά: αντιφλεγμονώδη, μυοχαλαρωτικά,τοπικά επιθεματα έναντι του νευροπαθητικού πόνου, αντικαταθλιπτικά και κάποιους τύπους αντιεπιληπτικών. Σκοπός όλων αυτών των φαρμάκων είναι να αυξήσουν την αντοχή του ασθενούς στον πόνο ή/και να αμβλύνουν το αλγεινό ερέθισμα.
Neural therapy. Μιά εναλλακτική οπτική στην αντιμετώπιση του πόνου και γενικότερα του συμπτώματος.
Η μέθοδος της Neural Therapy αποτελεί μία αρκετά αποτελεσματική λύση στον χρόνιο πόνο. Η φιλοσοφία της έγκειται στην έγχυση ελάχιστων ποσοτήτων τοπικού αναισθητικού σε συγκεκριμένες περιοχές του σώματος οι οποίες προκύπτουν από το ιστορικό του ασθενούς και την κλινική εξεταση του θεράποντος.
Στην μέθοδο αυτή δεχόμαστε ότι χρόνιες καταστάσεις stress, παλαιά τραύματα, σοβαρές ασθένειες του παρελθόντος και χρονίζουσες ασθένειες «επιβαρύνουν» το νευρικό σύστημα και προκαλούν υπερβολική αντίδρασή του σε σχέση με τα ερεθίσματα που αυτό δέχεται.
Με τις εγχύσεις του τοπικού αναισθητικού το νευρικό σύστημα έρχεται σε μία «ισορροπία» με αποτέλεσμα μείωση χρόνιου πόνου, εξάλλειψη διαφόρων λειτουργικών διαταραχών και επομένως βελτίωση της ποιότητας ζωής του ασθενούς. Όλα αυτά γίνονται με την ενεργοποίηση των ίδιων των ρυθμιστικών μηχανισμών του σώματος του κάθε ασθενούς και αποτελούν την πλέον εξατομικευμένη πιθανή λύση πέραν της φαρμακευτικής συμπτωματικής αγωγής και των λοιπών συμβατικών τεχνικών που διατίθενται σήμερα στην ιατρική κοινότητα.